Хто выдумаў, што чалавек
пакутаваць павінны?
У гэта верыць толькі той,
хто без пакут жыве.
Што меў за зьдзекі мой народ?
Ён выжыў, як ні дзіўна,
Каб з матылямі паміраць
на тручанай траве.
Хто выдумаў, што чалавек
любіць пакуты можа?
Для шчасных гэта – добры знак
без спачуваньня жыць.
А нам бы шчасьця – хоць крыху,
хоць трошкі шанцу, Божа!
Ад болю ў зморшчынах наш лёс,
сухоты – у душы.
Ня верце тым, хто славіць твар
замучанай жанчыны.
I не прыўкрасіць праца рук
«ударніцы палёў».
«Ратуйце нас!» – крычым, крычым...
«Пакутаваць павінны», –
Адказвае спакойна нам
раскормленае зло.
|
|
